Turen til Dongchang gikk over stokk og stein, fjell og vidde. Det var ein bussjåfør og ein
liten hjelper. Dei spanderte te, noko slag tå kjøt, og asjeleg god nuddelsuppe!
"Ein bussjåfør, ein bussjåfør, det er ein mann med godt humør".
Me fekk ein varm velkomst av Astrid når me endelig nådde fram, ei stor dobbeltseng å sova i,
kakao og heimelaga grove rundstykker.



Helga gikk med til ein flott fjelltur i snølagte Guan e Gou, kyrkjebesøk og meddag ilag med rektoren og diverse ansatte ved nr 1 middle school.






Utvalgte eleva helsar lærarane velkommen kvar mårgon. då må dei ha på raude band...



Det som er typisk for litt finare resteuratane i kina, er at dei har eigne private rom for kvart middagsselskap.
Me var tilsaman 9 personar som skulle eta middag sammen. Inn på bordet kom dei finaste rettar med kyllingføtter, syltelabbar, nyre, lever og kjøt og fisk av anna slag. Når me var mette og gode, informerte Astrid om at me foreløbig berre hadde fått forretten!
Attåt maten fekk me vin og te, for det høyrer kinesiske middagsselskap te. Me, fine damene, hadde tenkt å nøye uss me berre litt raudvin te maten, men det fann ikkje vertsskapet seg i... For i kinesiske middagsselskap skal kvar enkelt rundt bordet skåle med alle dei andre, ein etter ein. Og då skal det helst skålast i kvitvin. Kvitvinen var deiras hemmelege våpen, for den var STERK! Like sterk som heimebrenten på Bergaplass.
Me va heldigvis ganske gode te å lure uss unna, men for dei som ikkje var det, endte skålinga fort i ein runde "stein, saks og papir". Den som tapte måtte drikke vinen. Etter kort vart me utfordra te å delta i galskapen. Det gjekk strålande, for me va asjelegt erfarne i "stein saks papir".
Og fordi Varjane e utrulege inteligente vesen, sendte dei vinen vidare til nestemann rundt bordet når dei tapte.



Kinesisk te...




Me savna nuddelsuppa i Dangchang!



På grønsaksmarkedet.



Kinesisk taxi....



Hot-pot.



De va kaldt inne, så me måtte kle godt på uss!


Dei to neste dagane gjekk med til besøk i forskjellige klasser på skula te Astrid. Ho underviser to klasser med svakare elevar i engelsk.
Det største sjokket me fekk var når Astrid fortalde uss om skuledagen til elevane i Kina.
Dei bynar på skulen kl 07.00 og sluttar ikkje før kl 22.00. Dei eldste elevane må vera på skula heilt te kl 22.30! I løpet tå dagen har dei to lengre pauser. Dei som bur nært skula kan reise heim å ete i dei lange pausene, men dei stakkarsan som ikkje bur så nært, må vera på skula heile dagen! Elevane har skule 6 daga i viku, og av og til på sundagane me!
To av lærarane på skula inviterte uss te å komma i klassun deiras for å fortelja om Norge å skulesystemet vårt.
Då me kom inn i klasserommet vart me ynskja velkommen med rungande applaus av 60 elevar. neida... vart ikkje flaue me!
Det gjekk store sukk i gjennom klassen då me fortalde om skuledagen i Norge, og at me har lov til å ha kjæreste på skula.
I eine klassen vart me utfordra til å synge ein norsk sang. valget falt såklart på "lille petter edderkopp" me bevegelsa! Angra bittert når me kom midt ut i sangen å uppdaga at den går eit par oktavar for høgt for våre fantastiske sangstemmu. Uflaks.com






Astrid har som uppgåve å følgje upp engelskundervisningen på alle småskulene i distriktet.
Me fekk bli me Astrid ut til Dacaotan, ei av barneskulene i ein av dei mange sidedalane i Dangchang.
Dei ansette fulgte etter uss på omvisning som reverova te Gurin. Sukla va heilt ny, så dei va svært krye. Me var med å observerte i to av engelsktimane, og er glade for at me har lært engelsken vår i Norge.



Kinesiske barn har god fantasi!





Astrid e meir vand te gapakøyring enn Beate!



Te slutt vil me gje Astrid ein kjempetakk for at ho tok så godt i mot uss i ein travel kvardag. Tida i Dangchang var heilt super, og me har lært og upplevd mykje nytt og spennande!

Over.