var er varjane?: 01/2010

BALI, ko ska me si?
sitat Anette Aaeng: Bali bli'ru gla i!

På Bali veit me aldri ko slags dag det e, ko mykji klukka e, eller om du har eti mat i dag, eller kansi det va i går?
Me må konkludere med at Tinki Winky og Dipsy er totalt ubruklige! Flaks for dei.

Før familen Thorsen meldte sin ankomst gikk dei to fyrste vikun med til daffing, litt surfing, daffing, tanning, daffing, koma for seint, daffing og velting på skuter!

Ein vakker dag vart me invitert med på skutertur av Andrew og Somat(også kjent som King Julian). Dei tok uss med på rånetur med lizzard hjelm til Padang Padang, Dreamland og ei fanatisk strand til.

Ågot var ute på svømmetur, då ho vart angrepen av eit korall. Blodet pumpa vilt ut or stroetåne. "Hai hai, e må på land for haien lukta blod"! Helte-Andrew tok ein McGyver og fiksa tåne me t-shorte armen.

Men dette var ikkje det einaste uhellet denne dagen. For Beate drista seg til bak rattet. Beate vil ikkje forklare denne dramatiske hendinga i detaljar. Det vekjer onde og såre minner. Me vil berre forteje at skuteren velta og alle kom frå det med livet i behald! Heldigvis høyrte sykkelen til Brother from another mother. Det tredje og siste uhellet denne solfylte dagen va når King Julian tapte spelet, og måtte gå med damekleu, og vart erklært the seaweed queen!

Reggea står vårt hjerte nær. Både på strand og innland. Vår nyaste oppfinning er den no meget omtalte "Crazy cat" på Appache bar.
Welcome to my paradise. Where the sky is always blue, and the sun shine so bright,- on Kuta beach.

Me var på reggea konsert på Kuta beach med "Steven and coconut trees" Råtassa!

Ein ting me set stor pris på med beach kulturen e hattefenomenet! Alle dei lokale på stranda har ikkje så mykjie peng og rutte med no i lågsesongen. Det er her hatten kjem inn. Når dei skal kose seg litt ekstra og ikkje har så mykji peng, sender dei hatten rundt og samlar peng. Nokon legg mykje, nokon legg lite, og nokon ingenting. Alt ettersom dei har. Når dei har nok, tek dei føtan fatt og spring avgarde til Marten, for ei fleske vodka eller litt lokal arak som alle deler brodeleg på.

Ellers har me ved ein liten missforståelse endt opp i monkeyland. Me ville eigentlig rappelere, men men... Me fekk eit fint tempelbesøk ved Tahna Lot. Sinte kvinner
får ikkje koma inn. Me helste på barte-apemannen, hadde yogatime, såg dei tre innsjøan og åt nyplukka jordebær med is!

Attending tanning - Idun Thorsen:

Idun is attending tanning.
Idun has a new tattoo.
Idun is tandemsurfing
Idun is crazy dancing
Idun is seff LOL
Idun is driving scooter
Idun is diving
Idun has downs

Attending tanning

Tandem surfing

Crazy dancing

Downs

driving scooter

seff LOL

Julestemninga har ikkje heilt vore på topp, men risgraut på juleftan hjølpe godt. Julegudstjeneste i overfylt kyrkje høyre med. Den varte i heile 1t45min.

Etterpå var det julemiddag på ein italiensk restaurant me har stifta god kjenskap til før. Etterpå reiste me til Jimbaran for å åpne gåvu og eta pepparkaku. Takk mamma Anna, dei var veldig gode! Flaks at Idun og Gunnhild fekk fine sko. Takk for at dikkon ville koma og feire me uss!

Amed, ein trivelig liten plass på nordsida av Bali. Kjent for dykking. Make bubbles no trubbles. Diving is fun with a gun.

Beate bestemte seg for å ta open water lappen. Ho fer ei stor bok i hånde, og beskjed om å møte upp kl 9 neste morgon. Istellafor å lese reiste ho og Q-gjengen på scootertur. Det vart ein våt opplevelse, med monsunregn og kalde guffs. Bra humøret er på topp.
Gunnhild hadde med seg slaklina si, som slo godt ann hjå alle hotelansatte.

Ungan på standa erklærte krig og ville eta uss upp. Men me stod imot og kjøpte
salt for å bevare freden. Me dykka ved Amed wall og Liberty, eit vrak frå krigen.

Mr. Trond gløymte att den grønne høgtelska løps-shortsen på standa etter dykket sitt.
Då han rigte Wayan(dykkeinstruktør) for å be han ta den med, sa Wayan at me hadde kasta shortsen til Mr. Trond's store fortvilelse. Men som mottoet si:
Alt ordna seg til slutt. Shortsen er no attende i sin rettmessige eigars hand.
På Libery vraket hadde Beate eit unikt og sjeldent eksamensdykk. Krem krem... Der Beate's gråhåra dykkeinstruktør på litt for mange år utvikla ein forkjærlighet for handhalding++ Beate måtte leie gjennom heile dykket, og når ho prøvde å stikke tå, kom handa fort snikande tilbake.

Avledingsmanøvera som kan hjølpe:
- Vinke te Ågot eller Idun kor gong dei fresa forbi.
- Gje Ågot uppnedklem
- Peike på rare fiska
- Nappe Idun i finna og føtan

Ironisk nok møtte me nokon kompisa me hadde hengt litt med i Kuta, som var ifrå Amed. Dei dukka plutselig upp på ein gamal vespa.

Noko som var endå meir ironisk var at då Mr. Trond var ute og jogga møtte han ein lokal som ville kjøyre uss heim til Jimbaran. Det synte seg at detta va ein tå våre bekjente. Morro for unga. Me takkar for ein fin tur og at de tok godt vare på ipoden og solbrillun me gløymte i bilen!
Dette førte til at 1 januar lånte me ein scooter hjå Toni, og raste iveg til Amed, utan kart og kompass! Godt gjort å kjøyre feil berre ein gong. Då me kom heim att den kvelden va fue flat som eit fat, tryne fylt tå daue flugu, og me va heilt svarte tå eksos. Diggerish!

Ei lita kjering rekk mykji, med'a ei stor snur seg.com + Gamal vane er vond og vende.com = Lat aldri mannen gå framom.org

New years eve - We declare war, unstability... Krig om herretoalettet til McDonald's. Kuta beach = Warzone/andrew.comon
Me har ny rekord i å trappe upp på standa kl kvart på 7. Men der var det ingen! Me ville berre syne at the "Two too lates" kan bli the "Two too soons" (har eigentlig tre medlem).

Til foreldre og foresatte.
Me begynner å tru at sidan me alltid er for seint ute til å fikse viktige ting, slår det snart tilbake! Dei siste dagen har me sliti ekstremt med å bestille billett
vekk frå Øst-Timor. Siste mogligheit var å ringe heim etter hjølp, men heldigvis har Ågot haukeaugu og uppdaga eit smutthøl på flyselskapets side. Litt vedmodig var det å
reise frå Bali og alle kjente. Men me sippa ikkje av den grunn, for "vi vender alltid tilbake, vi er på evig jakt". Sipping vart det heller når me skulle sjekke inn. Ågot har
ikkje visum til Australia. Det høyres kanskje rart ut sidan me skal til Timor, men sidan me skulle lande i Darwin, og flyselskapa me fløyg med ikkje samarbeida om baggasje, må me gjennom passkontrollen og sjekke inn på nytt! For å få lov til det må ein ha visum. Uflaks for Ågot den alltid beredte. Det vert hastevisum og alt ser ut til å ordne seg. Me ooa heile natta, og ankjem Dili, hovedstaden i Øst-Timor, kl 07:15, 4 januar.